ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów nakłada na właściciela budynku szereg obowiązków. Należy do nich między innymi prowadzenie przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych w ustalonych przez producenta okresach, nie rzadziej jednak niż raz w roku.
Przepis ten jest również wymieniony w Art.4.1. Ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Normy takie jak NFPA 13, VdS 4001, czy wytyczne FM Global stosowane przy projektowaniu instalacji narzucają nie tylko wielokrotne kontrole w ciągu roku, ale i przeprowadzanie przeglądów wieloletnich (np. 3, 5, 10-letnie) charakteryzujące się szerokim zakresem i znaczną szczegółowością. Ponadto producenci sprzętu pożarowego, w swoich instrukcjach, narzucają dodatkowe wymagania jakie muszą być spełnione w zakresie konserwacji. Prawidłowa obsługa wymaga specjalistycznej wiedzy.

NIEDOPEŁNIENIE TEGO OBOWIĄZKU MOŻE:
–doprowadzić instalację do samoczynnego uszkodzenia i niesprawności w razie pożaru,
–doprowadzić do nieprzewidzianych szkód w wypadku „przypadkowego uruchomienia”,
–doprowadzić do poważnych konsekwencji finansowych (np. odmowa wypłaty ubezpieczenia, szkody – powstałe na skutek nie zadziałania instalacji) i karnych,
–doprowadzić do nieprzewidzianych szkód w wypadku „przypadkowego uruchomienia”,
–doprowadzić do nieszczęśliwego wypadku spowodowanego niesprawnością.

Rozwiązaniem tego problemu jest utrzymywanie ekipy techników mających wiedzę i umiejętności do prowadzenia konserwacji i przeglądów instalacji lub przekazania tego obowiązku zewnętrznej firmie branżowej.

ZALETAMI DRUGIEGO ROZWIĄZANIA SĄ:
–przeniesienie odpowiedzialności za utrzymanie sprawności instalacji na zewnątrz,
–pewność, że instalacja utrzymana jest w stanie gotowości do pracy,
–pewność, że instalacja przeglądana jest zgodnie z przepisami prawa normami i wytycznymi ubezpieczycieli,
–pełna wymagana przepisami dokumentacja prowadzonych prac.